Moneta wydana przez Narodowy Bank Polski z okazji 100. rocznicy Konstytucji Marcowej. Odzyskanie przez Polskę niepodległości po 123 latach stworzyło konieczność określenia ustroju odrodzonego państwa. W tym celu 10 lutego 1919 r. zebrał się Sejm Ustawodawczy. Ostateczny kształt konstytucji był wypadkową projektu Komisji Konstytucyjnej i postulatów zgłoszonych w toku długiej debaty parlamentarnej. Zasadnicze punkty sporu dotyczyły sposobu wyboru głowy państwa oraz liczby izb przyszłego parlamentu. Lewica opowiadała się za jednoizbowym sejmem i wyborem prezydenta przez ogół obywateli, zaś prawica domagała się parlamentu dwuizbowego, który wybierałby głowę państwa. Ostatecznie zwyciężyła druga wersja.  Konstytucję uchwalono 17 marca 1921 r. Wedle uchwalonej ustawy zasadniczej, Polska była republiką z przewagą władzy ustawodawczej nad wykonawczą. Jak się wkrótce okazało, rozwiązanie to spowodowało spore problemy. W bardzo podzielonym Sejmie trudno było stworzyć trwałą większość parlamentarną. Pierwszy Sejm wybrany według nowych zasad zebrał się 28 listopada 1922 r. Na awersie monety znajduje się wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej na tle faksymile preambuły Konstytucji. Z kolei na rewersie umieszczono wizerunek orła zaczerpnięty z medalu autorstwa Feliksa Łopieńskiego, upamiętniającego pierwszą rocznicę uchwalenia Konstytucji, tło zaś stanowi fragment karty tytułowej ustawy zasadniczej.