Rewers monety prezentuje stylizowany wizerunek gońca pocztowego z XVI wieku. W tle umieszczony został fragment miedziorytu z XVII wieku z wizerunkiem zajazdu i wizerunek trąbki pocztowej. Z kolei na awersie widnieje wizerunek znaczka pocztowego przedstawiający wizerunki gońca pocztowego na koniu, grającego na trąbce oraz drzewa zmieniające kolory, w zależności od kąta patrzenia.  Podobnie jak to miało miejsce w innych krajach, poczta była początkowo związana z władcą i dworem. Królowie i książęta wykorzystywali posłańców, zwanych komornikami, do przewożenia korespondencji.  Zasadniczą zmianę w organizacji poczty wprowadził Władysław IV. W 1647 roku wydał on ordynację pocztową, która stała się fundamentem działania poczty.  Poczta zyskała duże znaczenie po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku. Dekret Naczelnika z 5 lutego 1919 roku powołał do życia odrębne Ministerstwo Poczt i Telegrafów, co umożliwiło szybką unifikację i rozbudowę spójnego systemu łączności. Było to niezmiernie istotne ze względu na trudną sytuację państwa odradzającego się ze zniszczeń.