Mikołaj Rej (ur. 4 lutego 1505, zm. między 8 września a 5 października[c] 1569) był polskim poetą i prozaikiem renesansowym, tłumaczem, a także politykiem i teologiem ewangelickim. Był także wójtem urzędowskim i posłem na Sejm I Rzeczypospolitej.  Choć nie był humanistą w naukowym rozumieniu tego słowa, zawdzięcza się mu upowszechnienie idei humanitas w polskiej kulturze. Długo uznawano go za „ojca literatury polskiej”. Pomimo znaczącego wkładu, jaki przypisuje się Mikołajowi Rejowi w rozważaniach na temat początków literatury narodowej, zdaniem wielu współczesnych badaczy pozostaje on twórcą wciąż niepoznanym. Większość obiegowych opinii na temat Reja w dalszym ciągu pochodzi z błędnego wizerunku „rubasznego, niewykształconego prostaka”, jaki przypisała mu tradycja.