Dwudziesta pierwsza moneta serii przedstawia Augusta II zwanego Mocnym, z dynastii Wettinów, od 1694 r. elektora saskiego (jako Fryderyk August I), w Polsce obranego na króla 27 czerwca i koronowanego 15 września 1697 r. Jako elektor przystąpił w 1700 r. do wojny północnej i w wyniku klęsk w 1706 r. zrzekł się korony na rzecz Stanisława Leszczyńskiego, popieranego przez Szwedów. Po klęsce Karola XII pod Połtawą w 1709 r. powrócił na tron Polski przy poparciu Rosji. Na rewersie monety widnieje przeniesione z medalu popiersie króla (według obrazu Marcella Bacciarellego) w lewym profilu, w peruce z harcapem, w halsbandzie z małym żabotem spiętym agrafą, w kirysie, we fraku z szamerowanymi wyłogami, z gwiazdą i wstęgą Orderu Orła Białego oraz Orderem Złotego Runa na wstędze. Na awersie monety czytamy tekst z rewersu medalu (w tłumaczeniu): Wybrany Roku Pańskiego 1697 dnia 27 czerwca, koronowany dnia 15 września. Kamieniec Podolski zdobyty przez Turków odzyskał pokojem karłowickim, wygnany z królestwa przez Karola XII szwedzkiego, powrócił do kraju Roku Pańskiego 1709. Umarł w Warszawie Roku Pańskiego 1733, mając lat 63, w 36 roku panowania, dnia 1 lutego.