Doktorzy plagi działali w czasie epidemii najczęściej w miastach z dużą liczbą ofiar. Jako urzędnicy miejscy zajmowali się wszystkimi, bogatymi i biednym. To właśnie wtedy symbolem zarazy stał się charakterystyczny ubiór ochronny noszony przez lekarzy. Za jego twórcę, a może w rzeczywistości jedynie oficjalnego propagatora uznaje się lekarza królów Francji Charles’a de Lorme’a. Zauważył on, że ptaki nie chorują na dżumę, zatem wizerunek ptaka może zapewnić skuteczną ochronę przed zarazą. Ubranie doktora plagi składało się z ochronnego płaszcza wykonanego z nawoskowanej tkaniny, maski z dziobem i dwoma otworami do patrzenia osłoniętymi szkłem, rękawic i laski. W ten sposób unikał bezpośredniego kontaktu z zakażoną osobą.  Dziób maski wypełniany był środkami zapachowymi takimi jak jałowiec, melisa, mięta, kamfora, goździki, mirra, róża lub styraks. Ludzie wierzyli, że chronią one przed zarazą.