W 2006 roku Narodowy Bank Polski rozpoczął emisję serii „Historia Jazdy Polskiej”, której celem była prezentacja polskich formacji wojskowych i typów uzbrojenia na przestrzeni wieków. W serii „Historia Jazdy Polskiej” ukazało się dotychczas pięć monet: w 2006 roku: Jeździec piastowskiw 2007 roku: Rycerz ciężkozbrojny XV wiekw 2009 roku: Husarz XVII wiekw 2010 roku: Szwoleżer Gwardii Cesarza Napoleona Iw 2011 roku: Ułan II Rzeczypospolitej Awers prezentuje wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, na tle stylizowanego skrzydła husarskiego. Poniżej widnieje stylizowany wizerunek elementów rynsztunku husarza: proporca, szyszaka i buzdyganu. Z kolei na rewersie widnieje stylizowany wizerunek husarza z XVII wieku, na koniu, w zbroi, ze skrzydłami husarskimi i skórą lamparcią na plecach, trzymającego kopię z proporcem.  Początki polskiej husarii sięgają przełomu XV i XVI w. Pierwszymi husarzami byli Serbowie i Węgrzy, którzy przybyli do Polski walczyć z Turkami. Służyli za pieniądze jako ciężka jazda; pierwsze sukcesy odnieśli już w 1506 r. pod Kleckiem, rozbijając znaczne siły tatarskie. Husarię spośród wszelkiej jazdy wyróżniały skrzydła, które przełomu XVI/XVII w. stały się jej znakiem rozpoznawczym. Husaria była wyjątkowym zjawiskiem – tak ją postrzegano zarówno w czasach jej świetności, jak i później, gdy jej legenda służyła pokrzepieniu serc, przypominając czasy chwały oręża polskiego.