Dziewiętnasta moneta serii przedstawia Michała Korybuta Wiśniowieckiego, herbu Korybut, syna wojewody ruskiego księcia Jeremiego i Gryzeldy z Zamoyskich. Głosami rzesz szlacheckich, pragnących widzieć „Piasta” na tronie, wbrew kilku cudzoziemskim kontrkandydatom, obrany królem Polski i koronowany w Krakowie 29 września 1669 r. Uważany za władcę nieudolnego, uzależnionego od magnaterii; jego panowanie wypełniły wewnętrzne walki stronnictw. Książę Jeremi (Jarema) i król Michał zostali uwiecznieni w Trylogii Henryka Sienkiewicza. Na rewersie monety widnieje przeniesione z medalu popiersie króla (według obrazu pędzla Marcella Bacciarellego) profilem w prawo, w peruce à la lion, z nikłymi wąsikami, z żabotem i w płaszczu ozdobionym floreskami, z Orderem Złotego Runa na wstędze. Na awersie monety czytamy tekst z rewersu medalu (w tłumaczeniu): Z rodu Wiśniowieckich, spokrewnionego z Jagiellonami, syn Jeremiego, bohatera, i Gryzeldy Zamoyskiej, wbrew własnej woli i nadziei, obrany na króla Roku Pańskiego 1669, dnia 19 czerwca, stargany troskami krótkiego królowania i nienawiścią zazdrosnych, umarł we Lwowie Roku Pańskiego 1673, mając lat 34, w 4. roku panowania, dnia 11 listopada.