Jan Stanisław Lewiński (1885–1930) był ekonomistą i wykładowcą akademickim. W dzieciństwie wyjechał z Polski. Nauki pobierał w Antwerpii, Londynie, Berlinie oraz Brukseli. Podczas I wojny światowej pracował w jednym z instytutów przy Uniwersytecie Kolońskim. W czasach II Rzeczypospolitej wykładał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim oraz w Wyższej Szkole Handlowej (późniejszej Szkole Głównej Handlowej). Publikował nie tylko w języku ojczystym, lecz także po niemiecku i angielsku. Zginął w tragicznym wypadku w Wilnie. Zainteresowania naukowe Lewińskiego były bardzo szerokie. Swoje prace poświęcał w szczególności kwestiom teoretycznym, dziejom gospodarczym oraz historii myśli ekonomicznej. W tej dziedzinie najbardziej cenił dokonania fizjokratów oraz dzieła ekonomii klasycznej. Autor Zasad ekonomii politycznej usiłował łączyć koncepcje różnych szkół ekonomicznych. Wskazywał na konieczność uwzględnienia zarówno czynników teoretycznych, jak i aspektów empirycznych w analizie poszczególnych zagadnień gospodarczych. Z tego względu spór pomiędzy szkołą historyczną a klasyczną postrzegał jako jałowy.